Cambodge

En 2016, le Cambodge est devenu un pays à revenu intermédiaire de la tranche inférieure, après avoir atteint un taux de croissance annuel moyen de 7,6 % entre 1994 et 2015. La trajectoire positive du pays semble se poursuivre. Cependant, le Cambodge est confronté à de nouveaux défis, tels que la nécessité de diversifier son économie et de progresser dans la chaîne de valeur pour réduire davantage la pauvreté et suivre le rythme des concurrents extérieurs.

Le taux d’activité au Cambodge est élevé. La main-d’œuvre active de l’économie représente 84,8 pour cent de la population totale en âge de travailler. Néanmoins, le sous-emploi dans les zones rurales et les horaires de travail excessivement longs dans les emplois non agricoles demeurent d’importants problèmes. La grande majorité des emplois nouvellement créés sont peu qualifiés et n’offrent pas de conditions de travail décentes. La pauvreté a d’ailleurs été un moteur de la migration interne et internationale de la main-d’œuvre. Ces dernières années, il y a eu un besoin croissant de répondre au développement des compétences des migrants de retour au pays en raison de l’instabilité politique et de l’insécurité dans les pays voisins.

Divers facteurs ont contribué à une importante inadéquation des compétences dans le pays. Cet écart entre les compétences recherchées par les employeurs et les compétences que possèdent les individus est en partie dû au faible niveau d’instruction de la population en âge de travailler, aux difficultés persistantes concernant la progression de l’école primaire à l’école secondaire ainsi qu’à la mauvaise qualité des occasions de formations disponibles. Le progrès technologique expose davantage l’omniprésente de l’inadéquation des compétences.

Le système cambodgien d’enseignement et de formation techniques et professionnels (EFTP) est confronté à un certain nombre de défis, tels que l’accès limité à la formation, la mauvaise qualité et la pertinence de la formation, le manque d’implication du secteur privé, le manque de mécanismes efficaces de gouvernance et de contrôle ainsi que le manque de qualité des apprentissages. Néanmoins, il y a eu d’importants développements positifs vers la réforme de l’EFTP. Ce dernier est désormais abordé à travers une politique dédiée, également connue sous le nom de Politique nationale de l’enseignement et de la formation technique et professionnelle 2017-2025. Par ailleurs, des progrès ont été réalisés dans les domaines :

• de la transformation numérique de l’EFTP ;
• du développement et mise en œuvre du système d’apprentissage de qualité, basé sur les nouvelles procédures opérationnelles standard sur l’apprentissage au Cambodge;
• de la Reconnaissance des acquis (RPL);
• du renforcement des capacités des Conseils sectoriels des compétences ;
• de l’écologisation du système d’EFTP ;
• de l’innovation et anticipation des compétences ;
• de la transition vers le monde du travail, y compris le placement de main-d’œuvre et le développement de l’esprit d’entreprise.

ក្នុងឆ្នាំ 2016 ប្រទេសកម្ពុជាបានក្លាយជាប្រទេសដែលមានចំណូលមធ្យមកម្រិតទាប ដោយទទួលបានអត្រាកំណើនប្រចាំឆ្នាំជាមធ្យម 7.6 ភាគរយចន្លោះឆ្នាំ 1994 និង 2015។ ដំណើរវិជ្ជមានរបស់ប្រទេសនេះហាក់ដូចជាបានបន្ត។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រទេសកម្ពុជាកំពុងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាប្រឈមថ្មីៗ ដូចជាតម្រូវការដើម្បីធ្វើពិពិធកម្មសេដ្ឋកិច្ចរបស់ខ្លួន និងផ្លាស់ប្តូរខ្សែសង្វាក់តម្លៃ ដើម្បីកាត់បន្ថយភាពក្រីក្របន្ថែមទៀត និងរក្សាល្បឿនជាមួយនឹងដៃគូប្រកួតប្រជែងខាងក្រៅ។

អត្រា​ចូលរួម​កម្លាំង​ពលកម្ម​នៅ​កម្ពុជា​មាន​កម្រិត​ខ្ពស់​។ កម្លាំងពលកម្មសកម្មរបស់សេដ្ឋកិច្ចតំណាងឱ្យ 84.8 ភាគរយនៃចំនួនប្រជាជនសរុបនៃអាយុធ្វើការ។ ការងារ​មិន​គ្រប់​គ្រាន់​នៅ​តំបន់​ជន​បទ និង​ម៉ោង​ធ្វើ​ការ​យូរ​ពេក​ក្នុង​ការងារ​មិន​មែន​កសិកម្ម​ជា​បញ្ហា​សំខាន់។ ការងារដែលទើបបង្កើតថ្មីភាគច្រើនមានជំនាញទាប ហើយមិនបានផ្តល់នូវលក្ខខណ្ឌការងារសមរម្យ។ ភាពក្រីក្រគឺជាកត្តាជំរុញដ៏ខ្លាំងក្លានៃការធ្វើចំណាកស្រុកការងារក្នុង និងក្រៅប្រទេស។ ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ មានតម្រូវការកាន់តែច្រើនឡើង ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់ដល់ការអភិវឌ្ឍជំនាញរបស់ជនចំណាកស្រុកដែលវិលត្រឡប់មកវិញ ដោយសារអស្ថិរភាពនយោបាយ និងអសន្តិសុខនៅក្នុងប្រទេសជិតខាង។

កត្តាជាច្រើនបានរួមចំណែកដល់ការមិនស៊ីគ្នានៃជំនាញដ៏សំខាន់នៅក្នុងប្រទេស។ ភាពខុសគ្នានេះរវាងជំនាញដែលនិយោជកស្វែងរក និងជំនាញដែលបុគ្គលមានគឺមួយផ្នែកដោយសារតែការទទួលបានការអប់រំទាបក្នុងចំណោមប្រជាជនក្នុងវ័យធ្វើការ ការប្រឈមបន្តទាក់ទងនឹងការវិវត្តន៍ពីកម្រិតបឋមសិក្សាដល់មធ្យមសិក្សា និងឱកាសអប់រំដែលមានគុណភាពអន់។ វឌ្ឍនភាពនៃបច្ចេកវិទ្យាកំពុងបង្ហាញឱ្យឃើញនូវលក្ខណៈរីករាលដាលនៃជំនាញដែលមិនស៊ីគ្នា

ប្រព័ន្ធអប់រំបណ្តុះបណ្តាលបច្ចេកទេស និងវិជ្ជាជីវៈ (TVET) របស់កម្ពុជាប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាមួយចំនួន ដូចជាលទ្ធភាពទទួលបានវគ្គបណ្តុះបណ្តាលមានកម្រិត គុណភាពអន់ និងភាពពាក់ព័ន្ធនៃការបណ្តុះបណ្តាល កង្វះការចូលរួមពីវិស័យឯកជន កង្វះយន្តការអភិបាលកិច្ច និងការត្រួតពិនិត្យប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព ព្រមទាំងកង្វះគុណភាព។ កម្មសិក្សា។ យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ មាន​ការ​វិវឌ្ឍ​ជា​វិជ្ជមាន​សំខាន់ៗ​ឆ្ពោះ​ទៅ​រក​ការ​កែទម្រង់ TVET។ ឥឡូវ​នេះ​ត្រូវ​បាន​លើក​ឡើង​តាម​រយៈ​គោល​នយោបាយ​ដែល​ត្រូវ​បាន​គេ​ស្គាល់​ផង​ដែរ​ថា​ជា​គោល​នយោបាយ​ជាតិ​អប់រំ​បច្ចេក​ទេស និង​វិជ្ជាជីវៈ​ឆ្នាំ ២០១៧-២០២៥។ ជាងនេះទៅទៀត វឌ្ឍនភាពត្រូវបានបង្កើតឡើងក្នុងវិស័យ៖

ការផ្លាស់ប្តូរឌីជីថលនៃ TVET;
ការអភិវឌ្ឍន៍ និងការអនុវត្តប្រព័ន្ធកម្មសិក្សាគុណភាព ដោយផ្អែកលើនិតិវិធីប្រតិបត្តិការស្តង់ដារថ្មីស្តីពីកម្មវិធីកម្មសិក្សានៅកម្ពុជា។
ការទទួលស្គាល់ការរៀនមុន (RPL);
ការកសាងសមត្ថភាពក្រុមប្រឹក្សាជំនាញតាមវិស័យ;
ពណ៌បៃតងនៃប្រព័ន្ធ TVET;
ការច្នៃប្រឌិតជំនាញនិងការរំពឹងទុក;
ការផ្លាស់ប្តូរទៅកាន់ពិភពនៃការងារ រួមទាំងការដាក់ការងារ និងការអភិវឌ្ឍន៍សហគ្រិនភាព។